Een nieuw jaar met nieuwe uitdagingen en nieuwe kleine tegenslagen. De reis naar de halve van New York op 15 maart is geboekt, ik ben ingeschreven bij de New York Road Runners en de trainingen gingen goed. Tot ik op een vrijdagochtend op de losse stoeptegel stapte en een pijnscheut in mijn rechterkuit voelde. Gelijk gestopt met hardlopen en wandelend naar huis, ruim 3 kilometer. Afspraak bij de fysio gemaakt en aan een behandeling voelde het zo goed dat ik weer kon lopen....zo'n 2 kilometer en toen was het weer terug. Hierna besloten om even de kuit volledige looprust te geven en na een week weer begonnen met langzaam op bouwen. Ik had nog een afspraak staan bij mijn eigen fysio en bij de sportpodoloog voor een controle van de zooltjes. De fysio was helaas ziek en bij de podoloog bleken er geen obstakels meer te zijn.
Het rustig opbouwen ging goed tot nieuwjaarsdag. Ik wilde een iets snellere 5 kilometer lopen en je raad het al: na drieenhalve kilometer probleem in de linkerkuit. Het is net of mijn diepe kuitspier langzaam vol loopt en tegen de kramp aan zit. Niet zo heftig als de rechterkant maar toch. Twee dagen rust en hopelijk dan geen last meer.
Gisternacht is tussendoor nog even mijn derde kleinkind geboren, een jongen genaamd Finn. Blijft toch hartstikke leuk zo'n gebeurtenis en ik doe mijn bijnaam als hardlopende opa steeds meer recht.
Vanochtend de deur uit gegaan en heel rustig wat kilometers gemaakt. Komt toch het krampgevoel weer op zetten en dus van de week toch maar weer een afspraak maken bij de fysio. Want over 10 en halve week mag ik starten in New York. Duimen dat het kuitprobleem geen spelbreker gaat worden.
Reactie schrijven